Atak jaskry – objawy i leczenie

Atak jaskry w ostrej postaci występuje wówczas, gdy nastąpi nagły wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego. Jaskra jest niebezpieczną chorobą, która może prowadzić do całkowitej utraty wzroku. Warto wiedzieć, skąd się bierze, a także jak należy ją leczyć.

Co to jest jaskra i jakie są jej przyczyny?

Jaskra to choroba prowadząca do uszkodzenia nerwu wzrokowego, a w konsekwencji nie tylko do pogorszenia wzroku, ale nawet do jego kompletnej utraty. W swojej najczęstszej postaci postępuje bardzo powoli, przez co trudno ją zdiagnozować. Jeśli nie nastąpi ostry atak jaskry, objawy mogą okazać się zupełnie niezauważalne. Jakie mogą być przyczyny tej dolegliwości?

W grupie zwiększonego ryzyka znajdują się diabetycy, a także osoby, które zmagają się z chorobą miażdżycową. Na jaskrę częściej są również narażone osoby krótkowzroczne.  Jaskra ma często podłoże genetyczne, dlatego może wystąpić u osób, u których w rodzinie pojawiła się już ta choroba. Co więcej, problem mogą mieć także osoby często zmagające się z migrenami, czy zbyt wysokim ciśnieniem tętniczym.

Ostry atak jaskry – objawy i czynniki ryzyka

Ostry atak jaskry to stan nagły, który wiąże się ze wzrostem ciśnienia wewnątrzgałkowego. Jego wzrost następuje w związku z zupełnym zamknięciem kąta przesączenia i zablokowaniem odpływu cieczy wodnistej, znajdującej się w oku. To z kolei może prowadzić do uszkodzenia nerwu wzrokowego oraz poważnych zaburzeń widzenia. Z tego powodu  ostry atak jaskry wymaga natychmiastowego leczenia szpitalnego.

W  grupie wysokiego ryzyka wystąpienia tego nagłego stanu znajdują się osoby, które cierpią na wady w obrębie narządu wzroku powodujące zwężenie kąta przesączania, co sprawia, że płyn nie ma jak odpłynąć z wnętrza oka.  Prowadzi to do zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego. Najczęściej ostry atak jaskry występuje u osób po czterdziestym roku życia, choć przeważnie przydarza się on tym, którzy znajdują się między sześćdziesiątym a siedemdziesiątym rokiem życia. Zdecydowanie częściej cierpią na niego kobiety, a także osoby będące dalekowidzami.

Atak jaskry wiąże się z niezwykle silnym bólem oka, a także głowy. Mogą mu towarzyszyć nudności, a nawet wymioty. Zupełnie niespodziewanie następuje zamglenie wzroku i pogorszenie się ostrości obrazu. Blisko źródeł światła zauważalne stają się też tęczowe okręgi. Gałka oczna staje się zaczerwieniona, natomiast źrenica wyraźnie poszerzona. Jednocześnie gałka robi się niezwykle twarda (jest to związane ze wzrostem ciśnienia).

Leczenie doraźne i właściwe po ataku jaskry – jak przebiega?

W przypadku ostrego ataku jaskry konieczna jest szybka interwencja specjalisty, najlepiej w  szpitalu. Na miejscu osobie z podejrzeniem tej dolegliwości trzeba udzielić pomocy doraźnej poprzez podanie jej kropli obniżających ciśnienie wewnątrz gałki ocznej, a także zwężających źrenice. Doustnie lub dożylnie podaje się również specjalne leki, mające zmniejszyć wydzielanie cieczy wodnistej.

Kiedy pacjent zostanie już ustabilizowany, należy przejść do leczenia laserowego, czyli irydotomii. Jest to procedura, polegająca na wytworzeniu otworu w tęczówce za pomocą specjalnego lasera. Poprzez ten otwór ma przepływać ciecz wodnista, tak, by było dodatkowe  połączenie między tylną a przednią komorą oka. Tę procedurę należy również przeprowadzić profilaktycznie w drugim oku.

Czy atak jaskry może wystąpić u osoby bez zdiagnozowanego wcześniej schorzenia?

Ostry atak jaskry może wystąpić u osoby, która nigdy dotąd nie miała zdiagnozowanej jaskry, ani innej choroby narządu wzroku.

Jak minimalizować ryzyko ataku jaskry?

Trudno jest zapobiec atakowi jaskry, dlatego osoby z nadciśnieniem tętniczym czy innymi chorobami powinny dbać o siebie oraz przyjmować leki zapisane przez lekarza, a także stale kontrolować stanu oczu. Warto pomyśleć o zmianie trybu życia na bardziej spokojny i zrównoważony, pozbawiony stresów, które nierzadko przyczyniają się do wywoływania bólów migrenowych. Powinno się też uważać na wszelkiego rodzaju urazy w obrębie oka, bo i one mogą się przyczynić do wywołania ataku jaskry. Bardzo ważne są systematyczne wizyty u okulisty, który w rutynowym badaniu może stwierdzić zwężenie kątów przesączania i  zlecić profilaktyczne wykonanie irydotomii laserowych. Niestety, w niektórych przypadkach zmniejszenie ryzyka jest niemal niemożliwe. Wówczas liczy się szybkie rozpoznanie objawów i czas reakcji (im szybciej osoba dotknięta atakiem znajdzie się w szpitalu i otrzyma odpowiednią pomoc, tym lepiej).